De manier waarop we tegenwoordig gezelschapsspellen waarnemen, is heel anders dan hoe ze decennia en eeuwen geleden waren. Er was geen bierpong of waarheid of durf op de manier zoals wij die kennen, maar de mensen van die tijd wisten nog steeds hoe ze op hun eigen manier plezier moesten hebben. Dus wat waren de eerste partygames?
1. Plantaardige hop
De presentator van het spel 'groentehop' uit het begin van de 20e eeuw moest verschillende groenten door zijn achtertuin verspreiden voordat het feest begon. Groenten die klein, middelgroot en groot zijn, worden respectievelijk gewaardeerd op 5, 10 en 20 pond. Elke deelnemer moet zoveel groenten meenemen als hij kan dragen en op één voet naar de finish terugkeren. Als ze de groenten laten vallen, moeten ze opnieuw beginnen. Degene met de meeste groenten en op het einde de meeste punten wint. Dat spel was waarschijnlijk moeilijker dan het klinkt!
2. Koloniale want
Blijkbaar bestond het spel Colonial Mitten al sinds de 18e eeuw, en George en Martha Washington lieten hun huisgasten spelen als ze langskwamen voor het avondeten.
Gasten moesten dikke wollen wanten dragen en kregen een reeks klusjes die onmogelijk zouden zijn te doen zonder het gebruik van hun vingers. Het dichtknopen van kleine babykleertjes, het oprapen van individuele rijstkorrels en wat de feestgastheer nog meer kon bedenken behoorden tot de klusjes. Als het tijd was om te dineren, moest iedereen zijn wanten dragen en moesten de feestgastheren met voedsel komen dat moeilijk te bereiden zou zijn zonder hun vingers.
De winnaar was de persoon die alle taken sneller kon voltooien dan de anderen. Dit spel werd gespeeld tot in de jaren dertig. Het is waarschijnlijk het beste dat dit spel niet meer op grote schaal wordt gespeeld. Klinkt frustrerend, toch?
3. Bulletpudding
Een modern gezelschapsspel dat we allemaal kennen – Jenga – is mogelijk geïnspireerd door een Brits spel genaamd 'bullet pudding' uit de 19e eeuw. De gastheer haalde een groot dienblad tevoorschijn en legde er een kleine berg bloem op. Bovenop de meelberg plaatsten ze een kogel. Elke speler drukte zijn vinger in de bloem, waardoor een mini-lawine van poeder ontstond, en de kogel rolde langs de zijkanten of in de heuvel. Degene die de kogel in de stapel heeft laten vallen, moet zijn gezicht in de bloem begraven en de metalen munitie met zijn tanden oppakken, vergelijkbaar met het dobberen van een appel. Hun gezicht zou helemaal wit zijn en bedekt met bloem als ze weer boven kwamen.
4. Curiosafeest
Een curiosafeest was een volwassen versie van een show-and-tell waarbij mensen hun vrienden uitnodigden om een snuisterij mee te nemen die ze tijdens hun reizen hadden gekocht. Auto's waren een nieuwe uitvinding aan het begin van de 20e eeuw, dus het was veel spannender om te onderzoeken welke soorten voorwerpen toegankelijk waren in verre steden en staten die hun kennissen waarschijnlijk nog nooit eerder hadden gezien. Volwassenen zijn toch gewoon grote kinderen? Ze pronken net zo graag met hun glimmende nieuwe speelgoed!
5. Leeuwebek
Er is een goede reden waarom zo weinig mensen tegenwoordig 'snap-dragon' spelen. Dit spel ontstond in de zestiende eeuw en wordt al honderden jaren gespeeld. Gasten van het feest vullen een metalen schaal of pan met cognac en leggen er rozijnen op de bodem. Vervolgens wordt de brandewijn in brand gestoken. De vlam is meestal zo heet dat hij blauw wordt. Het doel van het spel is om met je handen de rozijnen en gedroogde pruimen van de bodem van de brandende cognac te pakken. Het lijkt erop dat het hele doel van het spel was om ervan te genieten om te zien hoe hun vrienden op boze geesten lijken die in staat zijn blauw brandende rozijnen op te pikken en ze in hun mond te stoppen.
Hoewel leeuwebek een gevaar voor de brandveiligheid is en een ramp die nog kan gebeuren, zijn er tot op de dag van vandaag nog steeds mensen die het spelen.
6. Hete kokkels
Wist je dat Kerstmis in de 19e eeuw betekende dat de kinderen elkaar letterlijk schopten? De ene persoon zit op een stoel, terwijl de ander op zijn knieën zit en zijn hoofd op de schoot van de zittende persoon laat rusten. De overige kinderen moeten de persoon op zijn knieën schoppen. Ze raden wie hen net heeft geschopt terwijl hun ogen gesloten waren. Als ze het goed hebben geraden, moeten ze opstaan en de plek aan het volgende kind overhandigen dat moet worden geschopt. Tegenwoordig kussen of raken we elkaars kont aan en raden we wie de persoon is – klinkt minder gewelddadig.
7. Keukengeluiden
Tijdens de 19e en 20e eeuw was dit spel erg populair. Het lijkt erop dat mensen behoorlijk competitief zouden worden. De gastheer of gastvrouw van het gezelschap komt de keuken binnen, terwijl de rest van de gasten zich in een andere ruimte op gehoorsafstand van de keuken bevindt. Indien nodig moeten ze mogelijk een gordijn of deken over de deuropening hangen om het zicht van de speler op de keuken te belemmeren.
De gastheer moet een keukenactiviteit beginnen, zoals het hakken van groenten, het dweilen van de vloer of het pellen van maïs, om er maar een paar te noemen. Alleen al op basis van geluid moet de speler raden wat hij doet. Er wordt een punt toegekend aan de eerste persoon die het juiste antwoord roept. De winnaar is de persoon die tegen het einde het meest nauwkeurig kan raden. Uw gasten zijn al gearriveerd, maar het diner is nog niet klaar? Speel gewoon keukengeluiden als dekmantel!
8. Knipoogmoord
Het spel 'knipoogmoord' lijkt op een moordmysterie-avond, zonder de kostuums, personages en ingewikkelde aanwijzingen. Leden van de partij trekken papier uit een kom. De rol van de moordenaar wordt aan één persoon gegeven, terwijl het detectivegedeelte aan een ander wordt toegewezen. De rest van de bezoekers zijn gewone mensen. Niemand mag zijn identiteit prijsgeven, dus iedereen praat, lacht en drinkt 's avonds gewoon zoals ze dat normaal zouden doen. Van de moordenaar wordt echter verwacht dat hij knipoogt zodra hij oogcontact met iemand maakt. De persoon naar wie is geknipoogd, moet op de grond instorten en lijkt te sterven. Voor de rest van het gezelschap doen ze alsof ze dood zijn. Voordat ze opnieuw kunnen beginnen, moet de rechercheur bepalen wie knipoogde. Wat een excuus om je acteerkunsten te demonstreren en zo dramatisch mogelijk op de grond te vallen. Ik geloof bijna dat je die herfst niet hebt gerepeteerd!
Knipoogmoord
9. Kerstmis verbeurd
Dit spel werd vooral op kerstavond in het Victoriaanse tijdperk gespeeld, vooral onder jonge twintigers die soms met andere alleenstaanden naar feestjes gingen.
Iedereen die aan het spel deelnam, moest een sieraad, een horloge, een stropdas of een ander waardevol voorwerp verwijderen en in de doos plaatsen. De leider selecteerde willekeurig objecten en daagde de eigenaar uit iets te doen om ze terug te winnen. Veel van deze uitdagingen waren schandalig, zoals het vragen aan een man om met minstens vijf vrouwen te vrijen voordat hij zijn horloge terugkrijgt. Als hij nee zegt, moet de leider van het spel de wacht houden. Natuurlijk was het spelen van dit spel gevaarlijk, en waarschijnlijk zijn de familiestukken van sommige kinderen verloren gegaan. Zou jij met de helft van de ruimte vrijen om je Gucci terug te krijgen? We zullen er waarschijnlijk nooit achter komen.
10. Een zwerverfeestje
Dit concept is ronduit beledigend en belachelijk, dus het is maar goed dat het ophield te bestaan.
Tijdens de Grote Depressie was het concept van een ‘zwerver’ heel aantrekkelijk. Zwervers werden in bepaalde opzichten zelfs gerespecteerd, omdat ze werden gezien als risiconemers die op de volgende trein konden stappen en door het land konden reizen. De realiteit van het leven van een zwerver verschilde uiteraard aanzienlijk van de geïdealiseerde weergave.
Bij een ‘Hobo Party’ ging het erom je te verkleden alsof je dakloos was. De gasten arriveerden allemaal smerig en gekleed in hun armoedige kleding. Alle spellen hadden een daklozenthema, zoals een thema dat leek op "stoelendansen", maar waarbij deelnemers op kratten moesten klimmen die bedoeld waren om op gesloten auto's te lijken. Als het tijd was om te eten, moesten feestgangers bij hun buren om broodjes, bier en kleingeld bedelen. Van de feestorganisatoren werd verwacht dat ze hun buren van tevoren op de hoogte zouden stellen van het plannen van een volwassen versie van trick-or-treat en dat ze hen van versnaperingen zouden voorzien. Gelukkig hebben de rijke mensen van tegenwoordig andere manieren om zich beter te kunnen identificeren met ‘normale mensen’.
11. Papieren zakfeestje
Als laatste op onze lijst staat nog een vreemde game uit de 20e eeuw, waarbij feestgangers tijdens het evenement een papieren zak over hun hoofd moesten dragen. Elke tas was voorzien van een nummer. Het doel van het spel was om mensen aan het praten te krijgen zonder dat ze beseften wie zich onder de papieren zak verstopte. Ze moesten de identiteit van de persoon raden op basis van de dialoog. Iedereen had een notitieblok waarop ze opschreven wie ze dachten dat de mensen waren. Je zou verwachten dat ze de geluiden van hun vrienden konden herkennen, maar misschien was een deel van het plezier van het voor de gek houden van mensen het proberen je stem te verbergen. Wat een manier om een bad hair day of ongelukkige make-up te verbergen!
Als je zin hebt in een voorproefje van de geschiedenis, probeer dan de volgende keer misschien een van deze gezelschapsspellen. Wij raden het leeuwebek- of zwerverfeestje ten zeerste af, maar jij wel. Bent u echter een liefhebber van moderniteit, bekijk dan Mad Party Games op onze webshop en uw favoriete platforms!